بسم الله الر رحمن الر حيم

هابل يكي ازدانشمندان معروف در قرن20 اتفاقي را كشف كرد كه به دليل همين  اكتشافش توانست جايزه نوبل آن دوره را

ازآن خود كند.                                  

كشف هابل اين بود:هابل با تلسكوپ و... تصويري شگرف را مشاهده كرد،اومشاهده كرد كه طيف خارج شده از ستاره ها

به رنگ قرمز است. برطبق قوانين فيزيك طيف اگر به رنگ قرمز باشد نشانه ي دورشدن آن شي از   بيننده است واگر به

رنگ بنفش باشد نشانه ي نزديك شدن آن شي است. در نتيجه هابل دريافت كه ستاره ها درحال دور شدن از ما هستند.او اين

نتيجه را با نتيجه ي كشف قبلي خويش تركيب كرد و متوجه شد كه جهان موجود در فضا(آسمان فضايي ياعالم هستي)

به طور مستمردر حال گسترش است وهمچنان وسيع ميگردد. هابل با اين اكتشافش همگان را متعجب كرد وهمانطور كه

گفتم به دليل اين كشف مهٌم خويش برنده ي جايزه نوبل شد وسرآمد دانشمندان جهان گشت.

اما غافل از اين كه اين مطلب در 1400 وچندي سال پيش(تقريبا قرن 6 يا7 ) در51 سوره ي قرآن(ذاريت) آيه 47  برقلب

نازنين پيامبراز جانب خداوند عليم نازل شده است واين موضوع صريحا درآن بيان گشته است كه:        

                            « والسٌماء بنيناها باَيد وانٌا لَموسعون»                                    

 « وآسمان را باقدرت بنا كرديم، وما توسعه دهنده هستيم.»      

كمي دقٌت كنيد..!!!!!!خداوند در اين آيه از فعل «هستيم» استفاده كرده است، نه ازفعل بوديم يا خواهيم بود ويا... .            

اين فعل «هستيم» دقيقا اشاره به استمرار وسيع شدن آسمان (منظور همان عالم هستي يا فضا) دارد.                             

« واين است تنها يكي ازدلايل اثبات وجود خداوند وحقٌانيت قرآن»